! Nowe muzeum upamiętniające osoby, które z narażeniem życia pomagały więźniom obozu w Auschwitz Birkenau Oświęcimiu. Powstało tylko 200 m od głównych zabudowań muzeum KL Auschwitz Birkenau. Muzeum otwiera swoją stałą wystawę poświęconą Pamięci Mieszkańców Ziemi Oświęcimskiej. Ekspozycja upamiętnia m.in. osoby niosące pomoc więźniom niemieckiego nazistowskiego obozu Auschwitz.
“Istotą ekspozycji są filmy zbudowane na relacjach świadków. Żywe wspomnienia o codzienności okupacyjnej przedstawiają brutalny świat utrwalony w pamięci świadków. Bolesne, wzruszające wspomnienia, którym towarzyszą silne emocje spowodowane bestialstwem okupantów, sprawiają, że wystawa w Muzeum Pamięci Mieszkańców Ziemi Oświęcimskiej jest niezwykle cenną i ważną lekcją historii dla każdego.
Wspomnienia i relacje świadków historii uzupełniają artefakty umieszczone w nowoczesnych, podświetlanych gablotach. Szczególnie interesujące są np. pamiątki po Helenie Płotnickiej niosącej pomoc więźniom KL Auschwitz, zamordowanej za swoją działalność w obozie czy wyposażenie apteki Marii Bobrzeckiej- farmaceutki z Brzeszcz dostarczającej leki więźniom. Umieszczona w gablocie przedwojenna walizka z Brzezinki stanowi symbol zmieniających się, tragicznych losów mieszkańców ziemi oświęcimskiej.”
Muzeum już otwarte od 1 maja 2022.
Więcej informacji: https://www.muzeumpamieci.pl/otwieramy-muzeum-zapraszamy-od-maja/
W sierpniu 1940 roku w obozie Auschwitz Birkenau uruchomiono pierwszy piec krematoryjny służący spopielaniu zwłok zamordowanych więźniów. Odtąd Niemcy stale potrzebowali pracy innych osadzonych, by usuwać ślady masowej zbrodni w Auschwitz Birkenau. Tak powstała jedna z najstraszniejszych instytucji w dziejach miejsca zagłady: Sonderkommando.
Początkowo przy obsłudze pieca krematoryjnego pracowało tylko kilku polskich więźniów w Auschwitz. Określano ich mianem „palaczy”. Nie byli oni izolowani od reszty nieszczęśników zesłanych do Auschwitz, wolno im było nawet wysyłać i odbierać listy.
Sytuacja zmieniła się, gdy obóz koncentracyjny Auschwitz Birkenau, początkowo przeznaczony przede wszystkim dla Polaków, przekształcono w fabrykę śmierci, służącą eksterminacji Żydów i innych grup. W kwietniu 1942 roku zorganizowano stałą grupę więźniów „Sonderkommando”. Niemcy wybierali głównie Żydowskich młodych, silnych mężczyzn od 20 do 30 roku życia. Jedynym ich zadaniem w obozie Auschwitz Birkenau była pomoc w akcji masowych mordów. Mieli oni obsługiwać komory gazowe, kopać masowe mogiły, a po uruchomieniu czterech wielkich krematoriów spopielać ciała ofiar niemieckich zbrodni. Grupa była izolowana od reszty obozu Auschwitz Birkenau, posiadali własne kwatery za murem. Członkowie Sonderkommando mogli liczyć na lepsze wyżywienie i dostęp do umywalni oraz środków czystości. Esesmani pozwalali im poza tym zabierać na własne potrzeby rzeczy osobiste pozostawione przez ofiary mordów w rozbieralniach krematoriów. Niestety grupy po okresie około 3 miesięcy była również likwidowana, aby ukryć straszliwą prawdę o Auschwitz Birkenau. Pierwsze komando w Auschwitz liczyło 80 osób, wszystkich zagazowano w sierpniu 1942 roku. Druga, 150-osobowa grupa zginęła w grudniu. „Pili i dawali wódkę również więźniom tej drużyny. Kiedy więźniowie byli pijani, zamknięto pomieszczenie i przez okno wrzucono do środka gaz cyklon B zabijając ich” – opisał jedną z eksterminacji Sonderkommando lekarz z SS zeznający w powojennym procesie. Praca Sonderkommando w Auschwitz Birkenau polegała na 4 fazach: odprowadzanie ludzi do komory gazowej, asystowanie przy rozbieraniu, potem piętnaście minut na papierosa i łyk wódki. Wyciąganie trupów. Strzyżenie, wyrywanie zębów, przeszukiwanie zwłok. Następnie ładowanie na auta i wożenie do dołów. Palenie.